παρορμάω

παρορμ-άω,

A urge on, stimulate, incite, τινα X.Cyr.2.4.10 ; εἰς τἀγαθόν ib.2.2.1 ; ἐπὶ τὰ καλὰ ἔργα ib.8.1.12 ;

πρός τι Arist.MM1206a9

, Phld.Rh.2.60 S.;

εἰς ἀκολασίαν Phld.Mus.p.35

K.: c. acc. rei,

π. συνουσίαν Dsc.2.140

, 3.129 ;

ἀφροδίσια Id.1.16

: c.inf., X.Cyr.8.1.43, Arist. EN1179b7 :—[voice] Pass., to be eager,

ἐπί τι Plb.2.22.6

; ἐπ' ἀλλήλους D C. 40.46 ;

πρὸς τὸ φιλοδοξεῖν OGI339.91

(Sestus, ii B. C.) :—intr. in [voice] Act.,

παρορμᾶν πρός τι D.L.6.83

; παρορμῶντος τοῦ σώματος when the body has started (perspiring), Thphr.Sud.28.